Ark van Noach op Ararat, beknopte ooggetuigenverslagen

ararat
Ararat 10/2010

Agri Dagh, een 5165 meter hoge berg in oost-Turkije, internationaal beter bekend met de naam ‘Ararat’ is één van de bergen die de reputatie geniet de landingsplaats van de ark van Noach te zijn. Eén belangrijke reden daarvoor is de vermelding in de Heilige Schrift*, waar in Genesis 8 : 4 het volgende staat opgetekend :

“En in de zevende maand, op de zeventiende dag van de maand, kwam de ark op de bergen van A̱rarat te rusten.”

Hieronder enkele van van de meest opmerkelijke getuigenissen van personen die in het verleden de ark van Noach op de berg Ararat hebben gezien of bezocht.

1887
John Joseph Nouri, Nestoriaanse Aartsdeken, zei de ark op de berg Ararat bezocht te hebben tijdens een expeditie naar de bron van de Eufraat.
‘Het hout had een aparte donkerrode kleur, bijna ijzerkleurig en zag er zeer zwaar uit’.

john-joseph-nouri
John Joseph Nouri

1890s
Arthur Chuchian, een Amerikaan, verklaarde dat zijn vader, Jacob Chuchian, de ark verschillende malen heeft gezien tijdens zijn jeugd.
‘De ark, die een roodbruine kleur heeft, ligt op een rand van de berg bij een steile afgrond en is aan de andere drie zijden omgeven door rotswanden. De ark ligt ruwweg in een noord-zuid richting en een beetje naar het westen. Het ligt lichtelijk schuin naar de linkerkant met het voorstuk iets omhoog. Delen van de voorkant en de bodem zijn weg. Ongeveer 13 meter van de voorkant was te zien, de rest was bedekt door ijs en water. Het smeltwater vormde een poel met een kleine waterval’.

1902 – 1905
George Hagopian, een in Amerika woonachtige Armeen, verklaarde in zijn tienerjaren de ark twee keer bezocht te hebben, één keer samen met zijn oom toen hij tien jaar oud was en één keer alleen.
Hij is er tijdens zijn eerste bezoek zelfs ‘bovenop geklommen en kon door een gat naar binnen kijken’, maar is er niet binnen geweest. ‘Het zag eruit alsof het uit één stuk hout was gemaakt’. Hij herinnert zich dat het schip langwerpig was, niet vierkant of rond terwijl de zijkanten wat uitstaken. Het deel van de bodem dat zichtbaar was, was net als het dak, zo vlak als het maar kan zijn. Er was geen deur aan de kant die zij inspecteerden, alleen maar de raamopeningen langs de zijkant bovenin onder het overhangende dak, ongeveer 45 cm. hoog en misschien 75 cm. lang; er waren er veel van, herinnert hij zich, misschien wel 50, hij kon ze niet allemaal tellen. Hoewel de houtnerf duidelijk zichtbaar was, leek het bijna versteend, zo hard als steen .. het hout was donker bruin .. het leek precies op een platbodemschip .. de voorkant was plat. Veel andere jongens hadden het ook gezien.

George Hagopian
George Hagopian

1916
Duran Ayranci uit Adana, verklaarde dat zes vrienden van hem, soldaten in het Turkse leger, de ark hebben gezien.
‘De vrienden claimden dat de ark in een noord-zuid richting ligt vlakbij de top van Agri Dagh. Houten spieën houden het geheel bij elkaar. Delen zijn vergaan en gebroken, maar het meeste is geconserveerd in de ijsmassa.

1916
Zabolotsky,1e luitenant in het Russische leger, zag de ark op de berg Ararat vanuit een vliegtuig.
Boris Vasilivich Rujansky, sergeant in het Russische leger, nam deel aan de Russische expeditie die daarop volgde.
‘De ark waarvan een deel in het ijs zat werd gevonden in het zadel tussen twee pieken. Door een gebroken opening vooraan konden zij een “erg smalle ruimte met een hoog plafond binnengaan’. Van hieruit bevonden er zich ruimten van verschillende maten waaronder één hele grote ruimte. Het was niet mogelijk ze te tellen, omdat veel ruimten vol met ijs zaten. Een doorgang was overladen met gebroken delen’.

1943
Ed Davis, sergeant in het Amerikaanse leger, werd naar de ark toegebracht door de familie Abas.
Volgens Davis,‘..een grote rechthoekige door mensenhanden gemaakt bouwwerk, liggend op z’n kant, gedeeltelijk bedekt door een talud van ijs en rotsen. Tenminste 30 meter was duidelijk zichtbaar. Ik kon zelfs het eind zien, daar waar het is afgebroken en waar allerlei balken door elkaar liggen en eruit steken en waar water onder uitstroomt’.
Davis mocht de ark vanaf een afstand zien, maar er niet naar toegaan om deze aan te raken: “Zij zeiden dat er een vloek rust op de ark. Eenmaal zijn er mensen in blijven zitten en zijn gestorven aan een longinfectie of aan een bacterie in hun longen.” Abas vertelde Davis dat ‘gedurende vele jaren de hele ark overdekt is door ijs en sneeuw’.

Ed Davis
Ed Davis

1943 – 1945
Vince Will, Amerikaanse luchtmacht sergeant, zag tijdens een vlucht over de berg Ararat het bouwwerk ongeveer 10 tot 15 seconden.
‘Ik denk dat het iets boven de 4300 meter ligt op de berg’.

Vince Will
Vince Will

1945
Gerald Howley
“We vlogen langs de westkant op ongeveer 16,500 voet (5.290 m) hoogte. Plotseling draaide het toestel naar rechts, dit schokte me enigszins omdat we wisten dat de Russische grens dichtbij de andere kant van de berg was. Ik ging naar de cockpit en net toen ik wilde informeren over het draaien, zei de co-piloot: “Wat is dat in vredesnaam?” Ik keek uit zijn raam en rechts van ons bevond zich een kloof met daarin een bootachtig bouwwerk. Het bootachtige voorwerp was een perfecte rechthoek. Het was aan alle kanten omringd door ijs en sneeuw. Nog eens naar beneden kijkend had dit object de uitstraling van een aak die men wel ziet op rivieren, alleen zag deze er veel langer uit. Mijn eerste impressie van deze boot was; eenvoudig, grof rechttoe rechtaan en lang. Het terrein was opgebroken met kloven en diepe ravijnen… We daalden naar het niveau (ongeveer 4400 m.) van waar de boot zich bevond. Snel waren we naast de boot. Ik was stomverbaasd. Het was zo duidelijk en liet geen twijfel bestaan dat het door mensenhanden was gemaakt… Het enige deel van de berg van belang was dit ravijn of kloof.”

Gerald Howley
Gerald Howley

1948

Turk reports "ship" atop mount Ararat
“Turkse boeren vinden “schip” op de berg Ararat”

Shukru Asena 1948Vertelt over Ark vondst
Shukru Asena, ruig-besnorde landbouwer uit oost-Turkije, zei dat verbaasde boeren, hoog op de berg Ararat, de versteende resten van een schip hadden gevonden. Het is aan het licht gekomen door uitzonderlijk zware dauw die de oude bedekking van ijs en sneeuw van het “schip” had weggewassen. Shukru Asena wijst hier op een kaart de locatie van Ararat aan.

Shukru Asena
Shukru Asena

Een Koerdische boer genaamd Reshid bevond zich vroeg in september ongeveer op twee/derde hoogte van de 5165 meter hoge berg toen hij een object tegenkwam die hij nooit eerder gezien had, alhoewel hij vele malen op de berg was geweest. Hij ging eromheen en klom hoger om het van bovenaf te onderzoeken. ‘Daar’ zei Reshid, ‘was de boeg van een schip die uitstak in een kloof waarin voor meer dan twee maanden lang tonnen gesmolten ijs en sneeuw waren weggegutst.’ De boeg was bijna helemaal onthuld, maar het overige deel van het object was nog steeds bedekt. ‘De vorm van de aarde’, zei Reshid ‘ toonde aan dat het onzichtbare deel van het object de vorm van een schip had. De boeg’ voegde hij eraan toe ‘had ongeveer de grootte van een huis.’ Reshid klom ernaartoe en probeerde met zijn dolk een stukje van de boeg af te breken. Het was zo hard dat het niet wilde afbreken. Het was zwart van ouderdom. Reshid drong eropaan dat het niet een simpele rotsformatie was. ‘Ik herken een schip als ik er een zie”, zei hij. “Dit is een schip” Hij verspreidde het woord langs kleine dorpjes aan de voet van de berg en boeren begonnen de noordelijke helling te beklimmen om het vreemde ding te bekijken dat hij gevonden had. Een ieder zei bij terugkomst dat het een schip was.
1950
Een anonieme U2 piloot, zag tijdens een vlucht over de berg Ararat, tussen 4300 meter en 4600 meter hoog, ‘een object dat erg vreemd was in zijn omgeving. Een door mensenhanden gemaakt bouwwerk stak ongeveer 6 tot 8 meter uit een gletsjer. Het object was erg donker, lang en rechthoekig en had wat schade’. Hij concludeerde dat dit de ark van Noach moest zijn.
1952
Op 11 augustus 1952 zei Akki Usta, een oude Turkse man bekend als de historicus van Igdir, tegen de Franse onderzoeker Fernand Navarra en zijn metgezellen:
‘Toen Noach met zijn familie en de dieren van de berg kwamen richting Ahora en Jerevan, bleef de ark op de berg. Jullie weten dat. Luister nu wat ik ga zeggen. De ark is daar nog steeds! De bejaarden hebben mij dit verteld, en zij hebben hetzelfde ook gehoord van de ouderen tijdens hun jeugd. En iedereen hier gelooft het. Alle mensen van Igdir, van Bayazit, van Jerevan tot aan de laatste herder op de Tweeling Berg (Ararat), iedereen gelooft het. En we zullen dit geloof overdragen aan onze kinderen met de opgedragen plicht het door te geven aan hun nakomelingen.’

1953
George Jefferson Greene, geoloog, nam vanuit een helikopter een serie foto’s van de ark, welke gezien zijn door familie en vrienden.
Greene beschreef de ark als ‘ liggende in een noord-zuid richting, op een groot rotsplateau, aan de kant van een verticale klif. Het stak uit een sneeuwveld of gletsjer, ongeveer één-derde deel was zichtbaar, de rest was bedolven onder niet alleen sneeuw, maar ook onder gesteente en modder. Duidelijke planklijnen tot aan het dak waren te zien aan de zijkant van de boot’.
Greene heeft na de ontdekking nog maar 9 jaar geleefd en was onder verdachte omstandigheden dood gevonden in een hotel in Brits Guiana, terwijl de foto’s nooit meer teruggevonden zijn.

George Jefferson Green
George Jefferson Green

1954
Bill (William) Todd, legerfotograaf, fotografeerde de ark vanuit een vliegtuig.
‘Het was een rechthoekig leikleurige boot waarvan we allen beweerden dat het de ark van Noach was. Ongeveer 10 meter ervan stak uit het ijs’.
In een interview in 1996 zei Bill: “We gaven vier of vijf kopieën van de foto’s aan alle leden van onze bemanning. Het hele squadron van zes mapping-toestellen was opgewonden over de ark van Noach en iedere dag vloog er wel “per ongeluk” een toestel langs Ararat om het te zien. Je had praktisch een controle toren rond Ararat nodig die zomer. Na het zien van de foto’s waren we ervan overtuigd dat de formatie de ark van Noach was.
Bill vervaardigde afdrukken van 45 x 22 cm. Zijn kopie was uitgeleend aan de onderwijzer van zijn zoons zondagschool, maar deze heeft het nooit meer teruggegeven.

William Todd
William Todd

1959
Gregor Schwinghammer, Amerikaans luchtmachtpiloot, werd de ark getoond door een Turkse piloot.
‘Het leek op een groot, rechthoekig binnenvaartschipachtig bouwwerk, die uit de berg stak. Het bevond zich in een hoefijzervormige laagte en het was duidelijk door mensenhanden gemaakt.

Gregor Schwinghammer
Gregor Schwinghammer

1963
Gus Pipkin, Amerikaanse luchtmacht piloot, zag vanuit zijn vliegtuig een deel van een boot op de berg met rotsen eromheen.
‘Er was geen punt of een boegvorm aan dit bootachtig object’. Pipkin keek omlaag naar een donker grijs object met een witachtige rand en zag bruine, geelbruine en oranje kleuren.

1974
Ed Behling, een man van de Amerikaanse luchtmacht, is naar de ark gebracht door zijn Turkse vriend Mustafa en zag de ark vanaf een hogere locatie.
‘…ik keek naar beneden en daar was dit massieve zwarte object op een rotsplateau terwijl het verdwijnt in een sneeuwbank’.

1974
Al Shappell, een Amerikaanse marine luitenant, zag het bouwwerk tijdens een vlucht over de berg Ararat.
‘Het was een koolzwart vreemd object…langwerpig en gedeeltelijk begraven in het ijs, ….het lijkt niet op de berg thuis te horen. Het was op een totaal verkeerde plek’.

2008
Onderzoeksteamleider Ahmet Ertugrul verkreeg als eerste informatie over de locatie, waarna hij het onderzoek startte. Hij verklaarde, ”Ik kwam de geheime locatie te weten in juni 2008.
Mijn bron vertelde me dat dit Noach’s ark is. Ik nam een team mee naar het gebied en vond het houten bouwwerk. Ik nam wat foto’s van de binnenkant van het bouwwerk. Omdat ik wat jaren nauw heb samengewerkt met NAMI informeerde ik hun over de ontdekking.”
a-seven-pegsaAhmet Ertugrulb-seven-pegsa

Panda Lee
Panda Lee

Oktober 2008
Panda Lee zei: “Ik beklom de berg met het Turkse team in oktober 2008. Op een hoogte van meer dan 4000 meter zag ik een bouwwerk met plankachtig timmerwerk. Iedere plank was ongeveer twintig centimeter breed. Ik zag houtverbindingen als bewijs voor een oude constructie als voorloper van het gebruik van metalen spijkers. We liepen ongeveer honderd meter naar een andere locatie, waar ik gebroken houtdelen zag in de gletsjer, waarvan sommige wel twintig meter lang waren. Ik verkende de omgeving en concludeerde dat het houten bouwwerk permanent bedekt is door ijs en vulkanisch gesteente. Voorafgaande mijn trip had het Turkse team de locatie uitgegraven om het bouwwerk bloot te leggen.”

Ararat team 2009
Ararat team 2009

Oktober 2009
ZEVEN RUIMTEN ONTHULD
Man-fai Yuen, afgevaardigde van NAMI zei tijdens de persconferentie: “Het onderzoeksteam en ik persoonlijk gingen hoog op de berg het houten bouwwer binnen. Het bouwwerk is verdeeld in verschillende ruimten. Wij geloven dat het houten bouwwerk dat wij binnengingen hetzelfde bouwwerk is zoals het is opgeknomen in historische verslagen en dezelfde boot is waaraan de lokale bewoners refereren.”
Het ontdekte houten bouwwerk is gebroken, dus de leden konden door verschillende openingen naar binnen. Tot op nu heeft het team zeven ruimten ontdekt.
press-photo-2010-apress-photo-2010-bEén van de teamleden Wing-cheung Yeung verklaarde tijdens de persconferentie:
1. Eén van de ontdekte ruimten was bevroren in ijs. Onder het ijs bevindt zich hout, met een houten balk bovenin. Er bevindt zich een houtverbinding aan een wand, een duidelijk door mensenhanden gemaakt object.
2. De eerste ruimte waarvan panda Lee getuige was is L-vormig. De kenmerken daarvan waren vrijwel identiek aan de ruimten die later ontdekt werden, zoals de constructie van de houtverbinding. We kwamen tot de conclusie dat dit van oorsprong een vierkante kamer was die nu uit elkaar gevallen was.
3. De derde ruimte is meer dan vijf meter hoog. Om binnen te komen moesten de teamleden via een gebroken opening naar beneden abseilen. Alle wanden zijn van hout en de ruimte is niet vierkant. De wanden van deze ruimte zijn niet verticaal maar eerder gebogen en hellend. In één van de wanden bevindt zich een deur van ruwweg één meter hoog en een halve meter breed die waarschijnlijk toegang bied naar een andere ruimte; maar ons team nam niet het risico nog verder te gaan vanwege een gebrek aan zuurstof.
4. Deze kamer is vierkant, en meet (hoogte, wijdte en lengte) meer dan twee meter. Er bevindt zich een balk met houten pinnen langs één van de wanden. Aangenomen wordt dat er touwen om de pinnen hebben gezeten waarmee dieren op hun plaats werden gehouden. Langs een andere wand bevindt zich een plank.
5. Een erg kleine tunnelachtige ruimte vormt een verbinding tussen twee van de andere ruimten.
6. In het bouwwerk zijn enkele uit een balk uitgehakte houten trappen gevonden. Ons teamlid klom langs één van deze trappen omhoog en vond een deur in het plafond, daaruit concluderend dat het bouwwerkmeer dan één verdieping heeft. We probeerden het te openen, wat mislukte. Aangezien we het bouwwerk niet willen beschadigen, zullen we het in de toekomst nog een keer proberen met behulp van het juiste gereedschap.
7. Het team is deze laatste ruimte niet binnengeweest, maar bekeken het en namen foto’s ervan door een kleine opening erboven. De hoogte en breedte zijn geschat op respectievelijk vijf en twaalf meter.

Maart 2014
Een Nederlandse archeoloog en Belgische arts bevestigen: Overblijfselen van houten bouwwerk en aardewerk gevonden op de berg Ararat in Turkije. Hieronder twee videoclips van de YouTube video: Trailer: The Mystery of Mount Ararat Met dank aan Inside Mount Ararat en The Mystery of Mount Ararat

Ark InSight Foundation, Waalre, The Netherlands, KvK-no. 17283492

November 2014
Sheila Bishop en Philip Williams
Philip Williams: “ ….. Nu ik mezelf goed voel en me volledig bewust ben van mijn omgeving, bereid ik me voor om af te dalen in de doorgang.
Wanneer we naar beneden afdalen door de lange sneeuwbedekte ijstunnel, merk ik dat de doorgang overgaat naar een vlakke horizontale vloer. Tijdens de afdaling verlies ik één van m’n stijgijzers. Dit is niet zo erg nu de vloer horizontaal is.
Als ik met onze zaklampen naar links schijn, zie ik verschillende bewerkte houtdelen uit de vloer en de wand steken. Ik doe mijn handschoenen uit om de camera te kunnen bedienen. Mijn andere hand gebruik ik als meetinstrument.hand PhilipFoto: Philip Williams
Vanaf enkele kilometers voor het bereiken van het hoogkamp tot aan het aanschouwen van deze eerste goed afgewerkte houten planken, afgezien van wat wijzelf hadden meegebracht, heb ik op de berg niets anders gezien dan rotsen, sneeuw en ijs. Voor en achter ons en aan elke kant ligt een eentonige collectie van gladkantige gebroken rotsen die geheel of gedeeltelijk zijn bedekt met sneeuw en ijs.
Wanneer wij met onze lichten wat verderop schijnen van waar wij lopen verandert het toneel.
Wanneer wij met onze zaklampen het einde van de tunnel verkennen, zie ik een lange doorgang tussen twee wanden die bovenin nauwer worden. De wand aan onze linkerkant buigt af naar buiten waar het de vloer bereikt en waar bewerkte houten delen hier en daar uitsteken.
Ik ben verbijsterd over de erg hoge, erg rechte en erg lange wand aan onze rechterkant. Brede horizontale planken zijn zichtbaar achter een dikke laag ijs. Kijkend naar beneden lijkt de wand licht naar binnen te buigen. Wat eruitziet als een vloer bedekt met ijs is opmerkelijk gelijkmatig vlak langs de gehele doorgang.
De bemuurde doorgang strekt zich zo ver uit als het licht van onze zaklampen door het donker kunnen doordringen.
“Wat te denken van deze ondergrondse ‘kathedraal’!” Of zou het een groot warenhuis kunnen zijn?
Kijkend naar rechts naar wat eruitziet als een rechte doch licht gebogen romp, zeg ik tegen mezelf: “Het zou ook een groot schip kunnen zijn.”
Ik beweeg snel van plek tot plek, om met mijn camera de meest interessante kenmerken en bouwsels te kunnen filmen. Ik zie verschillende open pen/gat verbindingen, waar de planken schijnbaar van hun originele positie vrijgekomen zijn. Ik zie ook dat veel hoekige pinnen zijn vrijgekomen van de vierkante gaten waarin zij eens vastzaten. Ik zie geen sporen van spijkers of enig metaal voor het bevestigen van de planken, hoewel het ernaar uitziet dat de bouwer metalen gereedschappen heeft moeten gebruiken om de planken te zagen en te bewerken.
…de gidsen beletten me om over een houten hekwerk in onze doorgang te klimmen om dieper door te dringen langs wat lijkt op een gebogen wand. Het doorzichtige ijs lijkt te onthullen wat ik op een foto had gezien die jaren geleden van deze plek is genomen… De gehele wand is gemaakt van lange, brede en rechte horizontale planken.
We kijken naar de rand van de vloer aan de linkerkant. Spleten in de wand onthullen een grote ruimte beneden. De gidsen wijzen naar een gelijksoortige ruimte boven onze hoofden.
De gidsen vertellen ons dat we de tweede verdieping van het bouwwerk zijn binnengegaan.second-floorFoto: Philip Williams –  “Spleten in de wand onthullen een grote ruimte beneden”
…Ik wil blijven om te bestuderen en te registreren, maar …We moeten ook de berg nog af terwijl het nog licht is….
….Weet dat twee Amerikaanse getuigen rapporteren dat:
onze ogen hebben gezien, onze handen hebben aangeraakt, onze camera’s hebben geregistreerd een houten gebouw wat lijkt te bestaan uit verschillende grote verdiepingen bedolven onder tonnen vulkanisch gesteente en ijs boven 4000 meter op de zuidkant van de grote berg Ararat.
De plaatselijke dorpelingen geloven dat het de ark van Noach is al vanaf dat de aardbeving van 1840 het onthulde. Wat het ook mag zijn, het is onmogelijk van recente makelij. Het heeft nooit geconstrueerd kunnen zijn in situ op deze diepe en gevaarlijke locatie waar wij het hebben bezocht. Het verdient het meest serieuze archeologisch en wetenschappelijk onderzoek.”

Wordt vervolgd …..
Zoals eerder gezegd zijn de getuigenissen hierboven slechts korte weergaven van veelal langere ooggetuigenverslagen.

Oktober 2015
Informatie omtrent de bekendmaking op 15 oktober 2015 in Charlotte N.C. U.S.A. betreffende de ontdekking op Ararat; Press Kit beschikbaar op araratdiscoveries.com.
Hieronder enkele van een serie persfoto’s vrijgegeven oktober 2015 via araratdiscoveries.com

Bouwwerk met meerdere verdiepingen
Bouwwerk met meerdere verdiepingen — persfoto: araratdiscoveries.com
Met ijs bedekte wand
Met ijs bedekte wand — persfoto: araratdiscoveries.com
Philip Williams binnenin het ontdekte bouwwerk
Philip Williams binnenin het ontdekte bouwwerk — persfoto: araratdiscoveries.com
Vierkantige spieën
Vierkantige spieën — persfoto: araratdiscoveries.com
Uitvergroot detail spie
(Ark InSight: uitvergroot detail) Vierkantige spieën- persfoto: araratdiscoveries.com
Uitvergroot detail spie
(Ark InSight: uitvergroot detail) Vierkantige spieën- persfoto: araratdiscoveries.com
Scheepswanden?
Scheepswanden? — persfoto: araratdiscoveries.com
Scheepswanden?
(Ark InSight: lichter gemaakte) Scheepswanden?- persfoto: araratdiscoveries.com
Screenshot website: araratdiscoveries.com — Met dank aan araratdiscoveries.com Screenshot
* De Heilige Schrift